şahsımda gözlerimden yaş gelmesi ile birlikte sonuçlanabilecek durumdur. sanıyorum ki kendimde en nefret ettiğim şeylerden biridir bu. başlarda uzunca bir süre sakinliğimi korurum, ama bir noktadan sonra eğer fazlasıyla sinirlenmişsem- ki çok nadir olur bu- allah yarattı demem yıkarım ortalığı. şu kızgınlık süreci de bana babamdan geçti sanırım, yine en nefret ettiğim şeylerden biridir bu. hiç unutmam, kendisi bir keresinde anneme kızdığı için önemli miktarda bir parayı tekmeleyip asansör boşluğuna savurmuştu. ben henüz sadece kapıları kırmakla yetindim. yani tümüyle kapıyı değil sadece kapı altlarını. korkmayın öyle baltayla falan yarmıyodum lan, hızlıca çarpıyordum dandik tahta kapılardı kırılıyordu. zaten şimdi eskisinden daha kontrollüyüm bu konuda, yapmıyorum artık öyle şeyler.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?