siz, her dakika açlıktan kaç kişi ölüyor düşünmezsiniz....
her an kaç ev ekmek kavgasına düşer, kaç çocuk aç uyur....
kaç hanede aş pişmez, kaç aile evsizdir umrunuzda bile değil....
siz, her gece karnınız tok, sırtınız pek yatağınıza yatarken; kaç çocuk sokaklarda bir kuytu arar...
kaç insan çöpten medet umar görmezden gelirsiniz....
siz, sıcacık evinizde, anne ve babanızın gözbebeğiyken, kaprislerinizi, bencilliklerinizle yıkarken; kaç çocuk bir aile özlemiyle gözyaşlarına boğulur aklınıza bile getirmezsiniz....
siz, "ben’lerinizle boğuşurken ben "biz"liğimize yanarım böyle...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?