satolina

dizeleri dizginlemeli
yoksa , sana akacaklar
ben ki , daha önce bir avuç yürekle
dağlar aşırdım, yollar şaşırdım...
oysa vadim yorgun bugün
topraklarım kaymada...

bilirim ki ne dallar kurur ne de
unutur yaz uğramayı kentime
ne de ilkbaharın gelmeyişinden korkulur
fazlasını beklememeli bir "an"dan
ki görecedir zaman
alışmalıyım belki de bir kum saati kurmaya , hep gidişine çalacak olan...

çocukluğum bir köşede
unutulup gitme provalarında
mağdur , mamâfih kıskanç

çay, toprak rengi süzülecek yine yalnızlığa
pencereler habersiz açılacak gök yüzüne
büyük ihtimal yine ;
kor ısıtacak ama yakamayacak...

ben ışık görmeliyim
bağırabilmeliyim manyaklar gibi
sayfalar dolusu serebilmeliyim kendimi...

bilesin ki kimse yok diye değil yalnızlığım...
yalnızlık ; benim kırılgan barınağım
ve sanma geceden kaçmaktayım korkaklar gibi... !!!