günlerdir mont almak için mağaza mağaza dolaşıldığı halde bir türlü beğenilememektedir. en son girilen mağazada dip köşe yapılan bir tarama sonucu nihayet ücralarda kalmış bir mont beğenilir. heyecanla tezgahtara yönelerek ’kaç para bu mont’ diye sorulur. tezgahtardan alınan ’satılık değil o efendim benim montum’ cevabı üzerine en dumur anlar yaşanılarak mağaza terk edilir ve şiddetle mont almaktan vazgeçilir.
(bkz: mağazanın dekoruna yapışıp kaç para diye sormak)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?