sagopa kajmer

sürekli dinleyicisi değilim ama bazen feci canım çekince açıp terapi adlı parçasını dinlerim...


...savaşın tam ortasında kurşun yağmurunda okudum okul.
ilk batışını ben gördüm güneşin,gün dönümüne sen yetiştin.
kaptanı benim bu geminin en son ben çıkarım,panik etmeyin!...
adımı duymayın kaç yazar.
kalbim tanıdığım en içten yazar.
şarkım başladı,manzaram aynı....


beni birakin kendi halime
cok bitkinim ve de yorgunum
terapi ordularinizi geri cekin artik
son günler durgunum!!

zaman ellerimde kum gibi dagilir iken
yıllar beni tasa çeviren hokkabaz gibi
avaz avaz bagirir hükümlü
kapıda kilit sigarama kibrit
beni kontrol edin..
kollara zincirden bileklik
parmaklıklara sabit yaşamak..
artıkları arşivlemek yeni
baştan tantanalara kulak as..
karalama defteri silgiye ilgi duyar iken
bir diken batar diline
yarıştırılan sidikken birkac minik dağ gider elden
aslında hayat bayat ekmek
ilk fiil üsluplu düsünmek
buyrulan iki göze itaat etmek
son eylem olmalı kin beslemek
hadi diyelim toz pembe yasiyorum
koz bende biçimi takılıyorum
bozukluklarımı cebimde taşıyorum
saygım senin orospun olsun
kaygın benim aşkım...