pippa bacca

utanıyorum;

türk olmaktan utanıyorum,
misafirperver bir halkız demekten utanıyorum,
daha iki ay önce misafir ettiğim italyanlardan özür dilemeye utanıyorum,
gebze’de yaşadım demekten utanıyorum,
bu adamla aynı havayı solumuş olmaktan utanıyorum,
artık barış yanlısıyım derken utanıyorum.

pippa;
bilemezdin sen böyle insanlarımız olduğunu,
cinselliğin kendilerine bir öcüymüş gibi gösterildiğinden,
cinselliği sadece avuçlarının arasında yaşayanlardan nasıl haberin olacaktı?
dünyanın barış içinde yaşanabileceğini savunurdun,
bunun olamayacağını ne yazık ki öğrendin hem de sana hiç yakışmayan bir şekilde.

şimdi gözlerine bakıyorum fotoğraflarda,
aslında senin de barıştan yana ümidinin kesildiğini görebiliyorum
ama işte bir umut demişsin.
keşke demeseydin be.
keşke demeseydin de ben de seni hiç tanımasaydım.
hoşçakal pippa,
hoşçakal barış,
siamo tritissimi... addio pippa...