ömer halisdemir

allah gani gani rahmet eylesin, cok buyuk bir insandi. bildigin kahramandi yani.

senelerdir aklima dustukce dusunurum, bu cesareti saglayan neydi.

vatan aski mi? cennete kavusma umudu mu? bu motivasyonu saglayan nedir?

insani en degerli hazinesi suphesiz hayatidir. bir kere geleceksin dunyaya ve devami yok, oleceksin, belki toprak olup bitkileri besleyeceksin, belki de gercekten semavi dinlerin bahsettigi gibi bir öte dunya var, orada sirani bekleyeceksin. iki konu da net degil.

peki hicbir netligi olmayan bir cennet arzusu icin insan hayatindan fedakarlik yapabilir mi? ki zaten neden yapsin, öte alem varsa nasil olsa nihayetinde gidecegin yer orasi.

vatan aski mi?

eger sebep buysa rahmetli tam bir vatanpervermis, eli opulesi bir insanmis. ruhu sad olsun.

kendi adima dusunuyorum da.

sevdiklerimin basina gelebilecek herhangi kotu bir seyden ote hicbir seyden korkmam. ölüm de dahildir buna. ve fakat kendimi rahmetlinin yerine koymaya calisiyorum, bir komutan bana telefon acacak vatan icin su adami oldureceksin diye emir verecek, yok aga derim. emir demiri her yerde kesmez. illa bir alternatif uretir yine hayatta kalirdim.

bu adamin cesareti hayranlik uyandirici, destansi bir sey. hani bu savasta en on cephede savasmaya da benzemiyor, orada kurtulus umudun var, en kotu cevrende seninle ayni kaderi paylasacak, birbirini gazlayacak yuzlerce binlerce insan var. halisdemir olayda tek basina ve kurtulus umudu yok ki zaten kendisi de kurtulmayi beklemiyordu muhtemelen. net bir kararla net bir sonuca dogru hareket etti.

15 temmuzun niyesi nicini her ortamda farkli fikirlerle her kosulda tastirilabilir ancak bu adamin cesaretinin, kararliliginin ve kahramanliginin tartisilabilecek bir noktasi da yok.

umarim sahadet mertebesi gercektir, cennet gercekten vardir ve halisdemir kahramanliginin mukafatini en fazlasi ile aliyordur.

topragi bol olsun.