ölünce tanrıyla karşılaşan ateist

-bana inanmıyormuşsun
-hıı evet
-neden?
-bilmiyor musun sanki
-biliyorum sadece duymak istiyorum
-öğren o zaman sana inanmıyorum çünkü insanları kasıtlı olarak kötü yaratıp sonra gene kasıtlı olarak kendi yarattığı cehenneme yollayan tanrıya inanmıyorum ben
-ben akıl dağıttım size...
-haa evet.zaten benim inanmayacağımı biliyordun dimi?
-evet tabiki ben herşeyi bilirim
-hah madem cehenneme yollamayı kafana koymuştun ne vardı bir de dünya hayatına
-mutlu olmadın mı dünyada?
-biliyorsun ben aydınların yakıldığı yurtseverlerine saldırılan bir ülkeden geliyorum.ben bir yanda insanlar açlıktan ölürken diğer yanda obezlerin zayıflatılmaya çalıştığı bir dünyadan geliyorum.mutluluk mu?abidin usta çizememiş daha...ama bil ki bir gün insanlar çizecek mutluluğun resmini
-gel sen çok acı çekmişsin gel cennete rahata er bari
-yok.bizler dünyada cehennemi görmüşüz ki cehennemde yorgan alır yatarız
-ne istersin peki
-bırak insanlar yeryüzüne indirsin cenneti.ben gidiyorum cehennem soldaydı dimi?
-nerden biliyorsun?
-dünyada cenneti kurmak isteyenler soldan giderdi soldan bakardı.bilirsin ve sana inananlar soldakileri yaktı.o yüzden soldadır dedim
-peki neyse ya sıradaki!