ölmeden önceki son istek

bir varmış, bir yokmuş..

ölmek üzere olan bir genç varmış.

azrail gelmiş kapıya dayanmış.

"yaşamayı çok seven ama bir o kadar bu hayattan şikayet eden genç. söyle o sen misin?"

genç bu gelenin azrail olduğunu anlamakta çok gecikmemiş.

boğazında sözcükler düğümlenmiş.

zorda olsa "evet o benim" demiş.

soruda ki imayı anlayan genç son dakikalarda içinden geçenleri söylemek istemiş. anlamsız bir rahatlıkla "bir soru sormak istiyorum" demiş.

bu rahatlık karşısında şaşıran azrail merak içinde "nedir sormak istediğin?" demiş.

genç başlamış konuşmaya.

"sen de benim yaşamayı çok sevdiğimi ve bir o kadar da bu hayattan şikayet ettiğimi biliyorsun. yaşamayı seviyorum;
çünkü yaşamak güzel. son dakikalarımda sayamayacağım kadar çok sebep var.
bir yandan da dünyada savaş var, açlık var, düşmanlık var, öfke var, kin var, silah var.
tüm güzelliklerin yanın da bu kötülükleri tercih edilmesine bir anlam veremiyorum. bu fenalıklar benim başımda olmasada bir başkasının başında var. işte bu yüzden hayattan şikayet ediyorum.
çok uzatmayacağım. sorum şu: dünyada bir çok güzellik varken fenalıkları tercih edenlerin senden haberi yok mu? ...

ölmeden önce son bir isteğim olacak.
ben şimdi seninle birlikte dünyadan ayrılacağım. içim huzur dolu. sen ise geri geleceksin. tekrar dünyaya gelince bu fenalıkları yapanlara kendini gösterip ölümü hatırlatır mısın?...