olmak ya da olmamak

var olmak mi, yok olmak mi, butun sorun bu!
du$uncemizin katlanmasi mi guzel,
zalim kaderin yumruklarina, oklarina,
yoksa diretip bela denizlerine kar$i
dur, yeter! demesi mi?
olmek, uyumak sadece! du$unun ki uyumakla yalniz
bitebilir butun acilari yuregin,
cektigi butun kahirlar insanoglunun.
uyumak, ama du$ gorebilirsin uykuda, o kotu!
cunku, o olum uykularinda,
siyrildigimiz zaman ya$amak kaygisindan,
ne du$ler gorebilir insan, du$unmeli bunu.
bu du$uncedir felaketleri ya$anir yapan.
yoksa kim dayanabilir zamanin kirbacina?
zorbanin kahrina, gururunun cignenmesine,
sevgisinin kepaze edilmesine,
kanunlarin bu kadar yava$
yuzsuzlugun bu kadar cabuk yurumesine,
kotulere kul olmasina iyi insanin
bi bicak saplayip gogsune kurtulmak varken?
kim ister butun bunlara katlanmak
agir bi hayatin altinda inleyip terlemek,
olumden sonraki bi $eyden korkmasa,
o kimsenin gidip de donemedigi bilinmez dunya
urkutmese yuregini?
bilmedigimiz belalara katlanmaktansa,
cektiklerine razi etmese insani?
bilinc boyle korkak ediyor hepimizi:
du$uncenin soluk i$igi bulandiriyor
yurekten gelenin dogal rengini.
ve nice buyuk, yigitce atili$lar
yollarini degi$tirip bu yuzden,
bi i$, bi eylem olma gucunu yitiriyorlar.
ama sus bak, guzel ophelia geliyor.
peri kizi dualarinda unutma beni,
ve butun gunahlarimi.