mitralgözüyle karşı tepelerden
biçtikçe siyah başaklarını gecenin
horull uykularımıza kasteden
o tezayaklı eşkıya
suyolcu memet pehlivan
vadesi doldukta
güneş müfrezelerinin yaylım ateşiyle
vuruldu şafakta
yatıyor şimdi
rahmet okusak da okumasak da
kanlar içinde upuzun
dere boyunda
eski dölyatağına dönüyor sanki
yağmur
.
can yücel
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?