öfkeni unutma dedim kendi kendime her gün, unutursan düşersin dedim. neyse ki sen vardın ve bana öfkemi unutturmadın. gözümü kırpmadan, öyle uzaklara gitmeme gerek kalmadan, yanıbaşındayken sensizliğe alıştırdın.
şimdi yapacak tek şey senden uzaklaşmak kaldı... vicdanım sızlamadan, arkama bakmadan, usulca, yalın ayak, parmak uçlarıma basarak... uzaklaşmak... senden bana tek kalan öfkemi de yanıma alarak...
unutmadım, her gün hatırlattın...
asla öfkeme yenilmedim... düşmedim... düşmeyeceğim... sen düştüğünde de yanında olmayacağım... yüreğime tırnaklarınla kazıdığın öfkemi unutma diyorum kendi kendime her gün, unutursan düşersin diyorum. unutmuyorum...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?