çekeceksin adam gibi acını, paramparça olacaksın, nöbet geçirir gibi gelecek hem de... öyle her daim yüreğine oturup da bağışıklık yaratmayacak. geldiği zaman ürpereceksin, geldiği zaman tüm hücrelerinde hissedeceksin acıyı, aşkı... biraz korkaksan o’na atacaksın suçu, yeteri kadar cesursan da hata benim diyeceksin... ve sonra bir gün derin bir uykudan uyanmış gibi uyanacaksın. kemiklerin sızlayacak, başın zonklayacak... ’tamam’ diyeceksin ’alıştım o olmadan yaşamaya’.
bahar gelmiş olacak. hayat ne güzelmiş diyeceksin. dışarı çıkacaksın ve o kadar zamandan sonra ilk kez göreceksin o’nu. titreyeceksin, anlayamayacaksın. ’hani alışmıştım?’ diyeceksin bu defa. yanlız kaldığın ilk an her şeye en başından başlayacaksın. hayır efendim, çivi çiviyi sökmez, bir başkasıyla da mutlu olamayacaksın onu unutmadan.
sonra hiç düşünmemeye başlayacaksın o’nu. günler sonra ansızın aklına gelecek kaç zamandır o’nun hiç aklına gelmediği. kalbinin atışlarını duyacaksın. oysa nicedir yoktu sanki kalbin orada... işte o zaman tedavi sürecin bitecek. tecrübeyle sabit...
haydi kendim, şimdi en başından başlayalım insan gibi acı çekme faslına...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?