nefesimi

tuna bozyiğit’in güfte ve bestesini yazdığı emrah altınok tarafından seyduna türküleri ikinci albümünde seslendirilen özgün parça.


ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.
cehennem yangınlarından
ölmeden çıktıysa bedenim;
artık
benim olmalıyım, benim.
yeter yüreğimi bir çift gözün
ateşine rehin verdiğim.
ateş artığı değildir karşılığımız.
pusatını dağ sisinden alan,
firarini mermisine emanet eden
bir namludur bu eşkıya sevda
ki; zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
ellerinin çeliğine su verilmiştir ta
ademden beri.
bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.
güneşin kızılca kıyametine çatar
kuruyan umut dallarını.
yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını;
özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim?
hani ellerine kuşlar inerdi, kardan üşüyen kuşlar...
bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi
ay şahrud.
eşkıya yüreğime çığ düştü
üşüyorum ha...
aç ellerini.


geldim mutsuzluğumla yürek susuzluğumla
koynuna al demiyom eşikte koyma beni
koynunda yatır demem yeter bağışla beni

aç ellerin gireyim
sana ömrüm vereyim
kuruyan dudaklarına nefesimi süreyim

dağlara küs olurmu bahara yas olur mu?
iki can bir bedenken ayrı yatmak olur mu?
iki yürek bir canken ayrı düşmek olur mu?

biliyorum suçluyum kentin kirli suyuyum
sevmesini bilmiyorsam geçmişin sonucuyum
aç kapıyı gireyim sana ömrüm vereyim
kuruyan dudaklarina nefesimi süreyim