muque

kim bilir daha kaç ömrüm var insanların vahşi kayıtsızlığında kaybolmayı göze aldığım...
oysa ki;
üşüyüp ürpermesinler diye benim için en kutsal olan anları omuzlarına örtmüştüm...
ne olur biraz izin verin!
hiç inmediğim bir boşluğu yaşıyorum...
daha önce hiç tanımadığım bir hiçliğe bakıyorum...
herkesin ve her şeyin olduğu bir masada lanetlenmiş bir mumum ben.
yalnızlıktan çıldırmış bir sokak lambam var.
benim sevgilerim ağır yaralı..
sevinçlerim delik deşik...
ama neden?!
bütün kötülüklerden ben sorumlu olamam ki...
zaten yalnızlıktan çıldırmış sokak lambamı saymazsak,
bu sokaklarda benden başka hiç kimse kalmadı.
2. bir emre kadar yasakladım yüreğime kabarmayı..!