mum

ozdemir asaf’in dunya kacti gozume adli siir kitabindan.

mum yaniyor, zaman yaniyordu..
bir tarafindakiler guluyor,
bir tarafindakiler agliyordu.
biri vardi aralarinda.
dusunuyor, hayata bakiyordu.

mum yaniyor, zaman yaniyordu
erzurumun koylerinde.
aksamin ve sabahin erken oldugu
ali baba daginin eteklerinde
genis vakitler yasaniyordu.

mum yaniyor, zaman yaniyordu
hasankale ovasinda.
geceye karsiydi karli palandokenler.
bir adam vardi hayallerin ortasinda..
kar kadar beyazdi umidler.

bu adam uc bin on besde
yunan medeniyetini okuyordu.
kaldirip basini kitaplardan
kervanlasmis daglara bakiyordu...
bakinca aksam oluyordu.

hasankale ovasinda, kuruderede
kilometreler santimlesiyor,
santimler asirlasiyordu..
gunese ve geceye karsiydi karli palandokenler.
o adam hayata bakiyordu.

bir tarafta aglayanlar, bir tarafta gulenler..
bir tarafta bunlar icin olenler..
mum yaniyor, zaman yaniyordu.
mumun alevi titriyor,
umudun alevi titremiyordu.