enis batur eseri. şöyle ki;
"bulmak zaman aliyor" demişti bir seferinde,
bahcede oturuyorduk, masada, demlensin, cay.
belli belirsiz hişirdiyordu genc kavaklarin yanar
doner yapraklari, soze başlamak icin bekliyordu
sanki: sussunlar. kevser hanim oldukten sonra
satin almişti araziyi, "elleri dert gormesin turgut
hem cizdi evi, hem de yaptirtti: farkindaysaniz
istanbuldaki duzenimden eser iz yok burada".
be$ vakit namaz kiliyor artik , sabahtan ak$ama
toprakla ugraşiyor ve hayvanlara bakiyor. yuzu
yumu$amiş gormeyeli, celik gibi ifadesi enikonu
aralanmiş, tipki kendisini yikadigini soyledigi
ucsuz bucaksiz sorulari: ne berberi cadirlarinda
yaşama duzeni , ne de endulus musikisinin kok
bile$kenleri: "butun motifler, cok gec anliyor
insan: tek bir motifin sozumona degişkenleri".
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?