memleketimi seviyorum

bir nazim hikmet ran siiri, kendisi vatan haini(!) ilan edilmistir ama sever memleketini, oyle garip bir durum iste:

memleketimi seviyorum :
cinarlarinda kolan vurdum, hapisanelerinde yattim.
hicbir sey gidermez ic sikintimi
memleketimin sarkilari ve tutunu gibi.

memleketim :
bedreddin, sinan, yunus emre ve sakarya,
kursun kubbeler ve fabrika bacalari
benim o kendi kendinden bile gizleyerek
sarkik biyiklari altindan gulen halkimin eseridir.

memleketim.
memleketim ne kadar genis :
dolasmakla bitmez, tukenmez gibi geliyor insana.
edirne, izmir, ulukisla, maras, trabzon, erzurum.
erzurum yaylasini yalniz turkulerinden taniyorum
ve guneye
pamuk isleyenlere gitmek icin
toroslardan bir kerre olsun gecemedim diye
utaniyorum.

memleketim :
develer, tren, ford arabalari ve hasta esekler,
kavak
sogut
ve kirmizi toprak.

memleketim.
cam ormanlarini, en tatli sulari ve dag basi gollerini seven
alabalik
ve onun yarim kilolugu
pulsuz, gumus derisinde kiziltilarla
bolu’nun abant golunde yuzer.

memleketim :
ankara ovasinda keciler :
kumral, ipekli, uzun kurklerin pirildamasi.
yagli, agir findigi giresun’un.
al yanakli mis gibi kokan amasya elmasi,
zeytin
incir
kavun
ve renk renk
salkim salkim uzumler
ve sonra karasaban
ve sonra kara sigir
ve sonra : ileri, guzel, iyi
her seyi
hayran bir cocuk sevinciyle kabule hazir
caliskan, namuslu, yigit insanlarim
yari ac, yari tok
yari esir...

(bkz: nazim hikmet ran)