mardin

her gidiste nefesimi kesen sehir. tarihi sokaklari, tas ve gumus ustaligi, vefali essekleri, bu essekleri baglamak icin sehrin herbir tarafinda parkmetre gibi dikilmis sopalariyla insani saran sehir kendine has mimari uslubuyla esine baska yerde rastlanmayan minareleri ve can kuleleri ama en cok da kiziltepe ovasi’nin uzerinde batan gunesiyle o sardigi insani tutsagi haline getirir.

kenti en guzel tanimlayan kelime: masal. fakat bu kelimeyi dogru okumak lazim. kelimenin barindirdigi anlami makyavelist ve soven avrupa’nin gordugu erotik bir ruyadan ibaret olan oryantalizm ile yorumlarsak dogunun en buyuk degerlerinden olan icice gecmis kozmopolit yasantiyi anlamamiz mumkun olmaz. bu masal daha cok dogunun ulastigi en yuksek medeniyet noktalarindan biri olan harun resid’in bagdat’indan tatlar barindiran bir kompozisyon olarak okunmalidir. zaten ancak bu gorusun farkindaligiyla yogurulmus bir akil ile harun resid’in bagdat’indan george w. bush’un bagdat’ina varan donusumun nedenlerini anlamamiz mümkün olur.

sonuc olarak mardin dogunun son kalelerinden biridir. insani asil etkilemesi gereken de dogunun bu yap boz misali sadece uyumlu bir sekilde bir arada sakince durdugu zaman anlamli ve guzel bir resme donusebilen o cok parcali, kozmopolit karakterini hala inatla her tasinin altinda yesertip koruyor olmasidir.

cahili icin not: suryaniler’in hristiyan kurt, yezidilerin atese tapan kurt oldugunu iddia etmek ibranilerin yahudi kurt, kurtlerin’de kart kurt turk’u ya da dag turk’u oldugunu iddia etmek kadar aptallik ve siyasi firsatciliktir. zira dili, gelenegi, adeti ve (zaten) dini farkli olan topluluklari neden ve delil dahi gostermeden tek bir millete baglamak antropolojik acidan 1+1 in 3 etmesini soylemek kadar aleni bir hata yapmak olur.