makas

özge dirik $iiridir..

bak
sular çekildi.
hep hatırlatır ya sahipliğini
i$te öyle
kapatıp, türbanladı tanrı
denizini.
kumları oyalayan
kir içinde, birkaç çocuk ayağı $imdi.

bende kemikle$en babamın
mezarını bilmem
ama bir çocuğu kemiren
ya bir babadır hep
ya da yokluğu.

bak
avuçlarının içindeki raylardan çıkıyor
çok yüklediğimiz tren
belki boynunu kurtarıyoruz
trenlerin makaslandığı yerlerde
ilk defa
doğru raylara uzanmı$ bir kadının.
ama bu kez de
karga$a ve ceset oluyor
senin ekseninde.
biliyorum..

bir a$kın üstüne yakı$acak ağız tadı değil
ak$amları acıya yatırılan bir damak

belki sonra
eli siyahtan ba$ka bir renge de uzanabilen
ressamlar tanır seni
bilirsin
seni çırılçıplak çizmek için
kendini soyan birini

ama tren ne kadar dinlense de
raydan çıktığı o noktaya yakla$ırken
—ki söz konusu olan bir kadındır
korkusuna yakla$tıkça çoğalır güzelliği—
bilmeyecek hiç
o noktayı
bir daha geçip geçemeyeceğini…