komşu

benim icin bircok komsu modeli var. ilki, sabah altida hic bitmeyen cigligina baslayan, evin icinde surekli kosturan bir cocuk ve bu cocukla kesinlikle ilgilenmeyen anne babadan olusan bir komsu modeli. ikincisi, gece on ikiye kadar sessiz sakin bekleyen onun pesinden topuklu ayakkabilari ile halisiz evinde defalarca ayni odalara girip cikan bir kadin komsu modeli. ucuncusu, patir patir patir gum fissss sesleriyle ozleslestirdigim, once topuklarini gumbur gumbur vuran, pesinden bir esyaya abanan ve onu surukleyerek ceken komsu modeli. ozellikle bu modele dair surekli hangi esyayi nereye dogru cektigini kavramam konusunda ciddi sorunlarim var. anlam veremiyorum cunku. bunlar yeni tasindigimiz apartmandan. bize evimizi birakip tasinmamiza neden olan eski apartmanimizdan ise su tarz komsu modeli ornekleri verilebilir: yer sofrasinda yemek yeyip sofrada ve sofra bezi uzerinde ne varsa tamamini 6. kattan camdan sirkeleyip bizim pencere onlerimize ya da dahasi evlerimizin icine girmesini saglayan komsular. sabahin korunde uyanip koridorda salonda yatak odasinda futbol oynayan ve ayni zamanda kendi macinin spikeriymiscesine bagira bagira yaptigi hareketleri anlatan cocuklu aile modeli var. dahasi, sabah karsi eve gelip tum gun uyuyan, geceleri yasayan tipler de mevcut. bunlar nasil oluyorsa bulasiklarini da gece yikiyorlar, kahkahalarla sarili sohbetlerini de gece yapiyorlar vs.

tum bu farkli gorunumdeki komsularin ortak noktasi ise hicbirinin gurultu yapiyor olduklarini kabul etmiyor olmasi, uyardiginiz zaman sizi itin gotune sokuyor olmalari ve her apartmanda kavga dovus yasamanizi saglamalaridir.

psikolojiniz ve yasam sagliginiz uzerindeki negatif etkilerine girmedim bile.