koloselilere mektup

(bkz: incil)

mektubun içeriği;

pavlus, kolose’deki inanlıların gösterdiği gelişmeleri, özellikle içten iman ve sevgilerine ilişkin haberleri duymaktan mutludur. onlar için hararetle dua eder; aralarında yanlış öğreti yayanların bulunduğunu duymak onu bir hayli kaygılandırır. sözünü ettiği yanlış öğretinin ayrıntılarına inmez, ama yazdıklarından bu öğretiye dair bazı ipuçları çıkarabiliriz. anladığımız kadarıyla söz konusu öğreti, yahudi din kuralları (sept günü, bayramlar ve yiyeceklerle ilgili kurallar) ile sonradan gnostisizm diye adlandırılan felsefe akımının karmaşığıdır. bunlara ek olarak kolose’de öğretilenler, özel bilgilere duyulan tutku, çilecilik ve meleklere tapınmayı da içerir. pavlus, bedenin başı durumunda olan mesih’e dayanmayan bu öğretiye şiddetle saldırıyor.

böylelikle pavlus, kolose’deki inanlıların dikkatini yine mesih’e çekiyor. mektubun ana konusunun işlendiği mesih’in üstünlüğünü şu sözlerle vurguluyor;

o görenmek tanrı’nın görüntüsü’dür.
bütün yaratılışın ilk doğanı’dır.
her şey o’nun aracılığıyla ve o’nun için yaratılmıştır ve
tanrılığın tüm doluluğu bedence mesih’de bulunuyor.
ayrıca pavlus, koloselileri şu sözlerle uyarıyor:
rab mesih isa’yı nasıl kabul ettinizse, öylece o’nda yaşayın.
sonuç olarak tanrı’yı daha iyi tanımalarını istiyor.
mektupta sözü edilen yanlış öğretiler, bireyleri iyi davranmaya da yöneltmiyor. gerçekte doğal benliğin düşkünlüğünü önlemekte hiçbir yararları yoktur. pavlus tanrı’nın kutsal ve sevgili seçilmişleri olan koloseli inanlıların rab’be yaraşır biçimde yaşamalarını ve o’nu her yönden hoşnut etmelerini ister. mektup diğer ayetlerde inanlıların nasıl davranması gerektiği konusunu işliyor.

sonraki mektup;

(bkz: selaniklilere birinci mektup)