kendine benim için bir gül ver

oldukca guzel bir yilmaz odabasi siiri. onur akin da bir kismini seslendirmis, iyi etmistir.

sensizlikle flort etmeyi sen degil
sensizlik bilir
sesi ses/sensizligi sensizlik bilir

korkma, sana aski ogretmeyen kendinin
ellerinden tut!
cok agrimis kendinin, siyah
ve ayaz kendinin
hep avuttugum dusler icin bana bir gul ver...
*
bak, palandoken daglarinda karlar erimis
teknelerde kol kola bahar sulara inmis
daglar icin, sular icin bana bir gul ver
bir gul ver sokuldugum gunler icin

-ve once kendinin ellerinden tut!-
*
kendimin ellerinden tutunca
icimden nehirler gibi akmak geliyor
yollara cikmak, yolculuklara bakmak geliyor
geberesiye icip salas meyhanelerde
buralardan boyle ceketsiz kacmak geliyor

tutunca kendimin ellerinden
pusulasiz gemilerde yatmak
yasli ve sefkatli bir azizenin koynunda
sabaha dek kipirtisiz susmak geliyor

sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden
omrumun icinden akmak geliyor...
*
sessizlik sensizligi ezbere bilir
sensizlik her seyi bilir...

korkma, sana aski ogretmeyen kendinin
ellerinden tut!
sonra bana aski ogretmeyen kendimin
ellerinden;

bak, yillarim sirilsiklam yagmurlar giymis
gunlerin avlusuna yeni yeni cocuklar inmis
daglar icin, sular icin bana bir gul ver
avuttugum dusler icin bana bir gul ver
bir
gul
pusulasiz gemiler, sokulmus gunler icin...
*
ben butun yesillerimi inatci ayazlara caldirdim
sen kendinin ellerinden tut
ve kendine benim icin bir gul ver