kendi kendini kandırmak

kimsenin inanmadığı, bazı durumda herkesin inanabildiği yalan olan şeylerin, insanın kendine inandırması olarak açıklanabilen bir durumdur.

çoğu zaman kişi zevk duyar bundan, hoşuna gider bu tutum

mümkün olmayan hadisedir aslında, bir işin gerçeğini bilen bilinç asla bunu unutamaz. (fiziki darp ve hastalıklar dışında). velhasıl hiçbir zaman kendimizi kandırmıyoruz, sadece bir süreliğine yok sayıyoruz, lâkin gerçeği sürekli biliyoruz.

(bkz: kendini intihar etmek)

(bkz: kendini kandırdığını sanmak)

’’hiç özlemedim seni...hem de hiç!’’şeklinde belirtiler ile kendini gösterir bu durum.bir diğer semptomu ise ’ben sarhoş değilim’dir.

(bkz: uyumuyorum gozlerimi dinlendiriyorum)

+bak cevdet sen bir spastiksin
-hayir cevdet aslinda ben cok zekiyim
+ama baksana kendi kendine konusyorsun
-ben kendi kendimi kandiriyorum salak
+ahaha cok zekice cevdet bende yapmaliyim.

şimdi yatayım sabah kalkınca çalışırım.

(bkz: ben bir biftegim)

bir şeyi yapmaya bir türlü başlayamayan insanın kendi kendine bahaneler uydurması. fakat bireyin endişe kaygısı da gün geçtikçe artar.

seni yeneceğim istanbul..

sınavda höngücek gibi kopya çekip, o sınavdan pekiyi alıp buna seviniyorsanız kendinizi kandırıyorsunuz demektir.

(bkz: pollyanna)
(bkz: pollyannacılık)

başkasını kandırmaktan daha kahredici ve ağlanılası bir durumdur.aynı anda hem kandıran hem de kandırılan -ki her iki durum da berbatligin âlâsıdır- "siz"sinizdir..aktifin de pasifin de öznesi sizseniz mahvoldunuz demektir.ne zaman?kendini kandırdıgını anladıgın zaman.her yigidin harcı degildir bunu anlamak zira. çoğusunun kendini kandırdıgından haberi dahi olmaz,ya da kabullenmek istemedigindendir bu bîhaberlik..
gidin başkasını kandırın kardesim!memleket kandırılmaya hazır vatandaşlarla dolu nasılolsa.

başkasının seni kandırmasından daha iyi ve daha az kırıcı durumdur.hatta kırıcı bile değildir.herkes ne olmak istiyorsa oymuş gibi davranabilir ya da inanmak istediği şeye inanabilir ne sakıncası var ki bunun?
(bkz: kalbinde nasılsa öyledir)