her şeyi çok iyi yaptığımız şu dünyada belki de tek yapamadığımız şey; konuşmak
konuşamıyoruz; bağırıyoruz, küfür ediyoruz, ağlıyoruz, gülüyoruz, kavga ediyoruz, susuyoruz, yazıyoruz ama konuşamıyoruz..
kelimeleri dile getiremiyoruz
getirebilenler de ya pink floyd gibi üstatlar oluyor ya da nazım hikmet, cemal süreya gibi eli öpülesi insanlar oluyor..
onlar gibi konuşmayı bil(e)mediğimiz için el üstünde tutuyoruz çünkü azlar bu dünya için çok azlar..
mutsuzluğun kendisidir karşımızdakine kendimizi anlatamamak;
dinleyerek konuşmayı öğrensek; anlasak karşımızdakini belki mutsuzluk hemen yanı başımızda olmaz..
iş bu entry pink floy keep talking dinlenirken yazılmıştır, neden yazdığımı ben de bilmiyorum.
belki içimdeki bitmek bilmeyen konuşma isteğini bastırmak için, kim bilir?
why won’ t you talk to me?
you never talk to me?
what are you thinking?
what are you feeling?
why won’ t you talk to me?
you never talk to me?
what are you thinking?
where do we go from here?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?