edgar allan poe şiiri:
sabahleyin öğleyin akşam karanlığında
benim ilahimi duyarsın, maria.
kederde ve sevinçte, iyide ve kötüde,
tanrının anası benimle ol.
saatler pırıltıyla uçtuğunda,
ve tek bir bulut karartmadıgında göğü,
aylak olmasın diye ruhum,
lütfun götürdüğü onu sana ve seninkine;
şimdi, fırtınalaı kaderin
geçmişimi ve gücümü karartınca,
bırak ışısın geleceğim
senin ve senin olanın tatlı ümidiyle
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?