yalnızlığın sesinden bir resim yaptım
karanlık kalabalıklardan süzdüm ışığını.
akşamüstleriyle boyadım vazgeçen ağzını
parmaklarını uzattım gece suları gibi ıssız
salkımsöğütlerden bir beden çizdim usul
hiçbir rüzgarın duruşunu bozamadığı
bütün yağmurları topladım yapraklarına.
sonra tüm yolcuların silindiği bir ufuk
örttüm kakülleriyle alnının üşümesini.
puhu kuşlarının avazını yerleştirdim dudaklarına
uzanıp uzanıp öptüm sonra acıyla.
gözlerini kapalı çizdim görmesinler diye kimseyi
madem görmeyecekler bundan sonra beni.
astım saçlarından odamın boşluğuna...
uzun sustum, ey durmadan konuşanlar
geçmedi üşümem
ben bir aşkın kar yağışından geliyorum...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?