her japonun bir kamerasi oldugu gibi evinde mutlaka bir minik kopegi vardir. gorunmeyecek denli kucuk olup da kendisini sesiyle farkettirmeye calisan hayvanlardan bir tane mutlaka vardir hali hazirda. bir de bunlar evin tek cocuguymus gibi simartilirlar. koltugun uzerine pisletse bile, sanki dile gelmis de parlak bir saka yapmis gibi gulunurler, pat patlanirlar kafalarina. bir gun eve gelen bir turk yanlislikla uzerine basar bu hayvanlardan bir tanesinin ve hikaye burada biter.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?