kimse kimseyi görmüyordu. yangından mal kaçırır gibi kaçırıyordu bakışlarını herkes. tenlerini yakan güneşe rağmen griydi yüzleri. savaş çığlıklarıyla, kan kokusuna karışmış elleriyle dünyayı yok ediyordu insanoğlu. köşede duran çocuk da bir insandı, diğerlerine göre. hayat eşitti işte. et ve kemik. var oluşunun son yıllarını yaşadığı nasıl da belliydi bu ırkın. korku zalimlik doğurmuş besbelli. hiç bir zaman benim kadar mutlu olamayacaksınız işte. üstün ırk, elveda size.
imza: kelebek.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?