ilk parayı hatırlamıyorum. gerçekten uzun zaman oldu.
ama eskiden dondurma çubuklarında "bedava" yazardı. yani bedava ise "bedava" değil ise "=" işareti vardı.
ben şanssızım tabi, neyse baba gittim dondurma aldım bir güzel yedim bunu. çubuğunu yıkadım, kuruladım. çektim maket bıçağını "sen misin ulan bana yan bakan" diyerek o "=" işaretini hafif hafif kazıdım. sonra keçeli siyah kalem ile oraya "bedava" yazdım, ve karşımda bir dondurmanın iskeleti duruyordu. büyük lütuf! neyse, yaptık yapmasına da bunu gidip vermek sorun. çünkü market sahibi anlarsa seni şehrin diğer ucuna kadar kovalar. (denenmiştir, ciddi anlamda kovalıyor. her neyse, ben bu çubuğu oradan geçen bir çocuğa vermiştim, "al sen bunu git dondurma al" diye, saf kobayım da almıştı. ve gitmişti markete doğru, yaklaşık 3 dakika sonra bizim eleman elinde dondurma ile bana doğru geliyordu. ama dondurmayı açmış, ısıra ısıra geliyor. "laaan" dediğimi hatırlıyorum. çocuk benim yaptığım çubuk ile dondurma almıştı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?