grup munzur’un önder kaypakkaya’ya yazdığı ağıttır. son dörtlüğü önder-yoldaş ibrahim kaypakkaya tarafından ölümüne çok kısa bir vakit kala yazılmıştır.
şimdi bir rüzgardır o
dağlardan eser
ibrahim yoldaş
ibrahim yoldaş
silah kucağında
kanlar içinde
vurulmuş yatıyor
ibrahim yoldaş
yiğitler ölür mü
üç beş kurşunla
doğrulmuş kalkıyor
ibrahim yoldaş
ali haydar yerde
bak yüzü boylu
yiğitçe can verir
yiğidin oğlu
başı duman duman
munzur’a doğru
tırmanmış gidiyor
ibrahim yoldaş
işkenceler devam ediyor böyle
parça parça kesip diyorlar söyle sırları söyle
sır vermeden ser veriyor seve seve
böyle can veriyor ibrahim yoldaş
seni anlamak, yaşamaktır. seni yaşamak, amansızlığa kavga ve postal sesleri altında direngenliğe durmaktır. seni bilmek, yaşamı bilmek, silah omuzda toprağa düşmektir. seni anlatmak, eylüllü günleri geçmişe yollamaktır.
halkımız arıyor seni her yerde
işçiler ocakta köylüler dağda
dökülen kanların kalmayacak yerde
hesap soracağız ibrahim yoldaş
demiri de kömürü de sökeriz aman
pirinci de buğdayı da ekeriz aman
faşizme içimizden kan damlayan kılıcız
bir gün gelir kinimizi dökeriz aman
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?