hayır da ser de allah tandir

bir kavram karmaşasını içinde barındırmaktadır. bugüne kadar duyduğumuz bu cümleyi biraz düşünüp irdeleyecek olursak;

(bkz: şer): kötülük, fenalık anlamlarındadır tdk’ da.
(bkz: hayır): iyilik, karşılık beklenmeden yapılan yardım demektir yine tdk’ da.
ne var ki bu iki kavram islami çerçevede değerlendirildiğinde, (ki böyle değerlendirildiğinde kelimeler anlamlarını bulabilmektedir) şeytan ya da şeytani olan da düşünülmelidir.

dünya varolalı beri bazı tanımlar değişmemiştir. dürüstlük, sevgi, inanç, ...vs. tüm iyi ve güzel olanlar allah(c.c.)’ ın sıfatları iken, tüm kötülük ve fena davranışları da sahibine yani şeytana vermek gerekir. zaten din de bu tarafı ile hümanizmden farklıdır. hümanist düşüncede iyi ya da kötü insan var iken islamiyette iyiliğe ya da kötülüğe meyilli insan vardır. keza mevlana’nın da ne olursan ol geli bu meyillerin yönlendirilebileceğini bilmesinden değil midir ?
kısacası; çevresel sonuçlar ile açıklanamadığı ve insan psikolojinin ulaşamadığı kör noktalarda aydınlanabilmek için gözün karanlıktan sıyrılması zaruridir.
şer şeytan işidir, hayır ise sadece allah(c.c) dandır.