hangimiz normaliz ki

özellikle de normal kelimesinin psikoloji literatüründeki tanımının ’kendisiyle barışık,çevresiyle barışık’ şeklinde ortalama bir sürü insanını da akla getirtebilen bir içeriği olduğu düşünülürse ’normal’in ne kadar yüzeysel ve içi boş bir sıfat olduğu anlaşılabilir.tabii burada anormal kişilerin tanı ve tedavisiyle ilgilenen psikoloji ve psikiyatri bilimlerinin vazgeçilmezi olan dsm iv 4 kitapçığının insanı mutlaka bir kategoriye koymaya çalışması ve kısa yoldan damgalaması normal-anormal ayrımını yapmaya götürmektedir bizi zorunlu olarak.ancak hastalık yoktur,hasta vardır ve normal kavramı da o kişinin kendi dinamiği,kendi yaşantısı içerisinde değerlendirilmelidir.