hafta sonu

eskiden yayinlan bir magazin gazetesi.

(bkz: weekend)

bilgi sozluk`un oldukca tenha oldugu gunler.

mutlu son kavramini belleklerimize kaziyan hadisedir kesinlikle. zira 5(yaziyla bes) gun boyunca kopekler gibi calisip eve gelindiginde sadece kettle’daki su ve kahve kavanozu ve cepteki sigaranin olusturacagi voltranimsi figur goruldugu zaman hayattan tekrar keyif alinmaya baslanacaktir.

haftasonu mu? o ne ki?? seklinde tepki vermeme sebep olmus baslik. neden mi diye soranlara oss olayina baliklama dalmak, dersane vb. diyorum.

bos insana haftanin basi sonu yoktur.zaman uzun bir yuvarlagin cevresinde donmektir.basladigin nokta,vardigin nokta oluverir ayildiginda.

eskiden sozlugun tenha oldugu gunler olarak bilinen bu gunlerde normal hayati olan sozluk yazarlari disari cikar, arkadaslariyla sevgilileriyle bulusur eglenirlermis. su anki yazarligin yogun olarak bagimlilik seviyesine varmasiyla artik sozlugun okulu ve isi olmayan insanlarca dolduruldugu iki gun olarak gecer.

1970 li senelerde yayinlanan bir gazete.

(bkz: haftanın sonu)

ülkelere göre değişen bir kavramdır. misal bazı islam ülkelerinde haftasonu perşembe 17:00 de başlar, pazar sabah 08:00 de biter.

bazen çalışılarak geçirilir. o zaman hiç hoş olmaz. ama sonra kocaman kocaman dolu yağar canım şehrime, o vakit "vay a.k. bana zehir oldu hafta sonu, herkese olsun madem" şeklinde düşünülür plazanın camlarından boğazı ve vapurları seyrederken yağan dolunun izin verdiği sınırda.

(bkz: haftasonu moderatoru)

(bkz: burasi haftasonu)

çalışılmıyorsa eğer dadından yinmez kendisi.

öğlenlere kadar uyunur, sonra kalkılır, bütün gece uyanık kalınır, sonra yine öğlene kadar uyunur. bu sefer istense de erken yatılmaz, mecburen bütün gece ayık kalınır. pazartesi de böylece mundar olur.

cumartesi ve pazar günlerine ithafen söylenilen tatil yaftasıdır.

(bkz: hafta sonu ağrısı)

lanet olasi hafta ici, hosgeldin hafta sonu.

dolu dolu geçen 5 günün ardından mutlu günler.