pek çok sinamaseverin aksine ikinci kere çekilmesinin çokta mantıksız olmadığına inandıgım haneke filmi. haneke iki filminde de aslında ne kadar büyük bir yönetmen olduğunu kanıtlıyor. klişeleri klişeleştirmeden gözümüzün taaa içine sokan ve direk seyirciyle konuşarak aslında sizin de içinizde bir yerlerde sebepsiz bir şiddet dürtüsü var diyen muhteşem film. (hem birincisi hem de ikincisi için yorumum aynı-izlemeyen iyi bir haneke filmini kaçırmış olur.)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?