flaneur

gezerken seyreden, kösnül ve karamsar tabiatını sınırsız sorumluluğa lehimleyerek ya$amdan gerekli hazzın alınması gerektiğini dü$ünen ama bunu yaparken de özündeki bilgelik vasfından uzakla$madan, atavik dogmalardan arınmı$ bir özbenlik ile kutsal sırrı kozmopolise açıklama derdine dü$mü$ ya$am acemileri için söylenegelmi$tir çoğu kez.

les fleurs du mal gibi kült bir eserin yaratıcısı charles baudelaire için bir ön ad olmaktan çok bir altkimliktir flaneur; allen ginsberg, gary snyder, william burroughs, jack kerouac, neal cassady gibi beat generation azaları için de söylenegelse de, en çok arthur rimbaud`a yara$ır nezdimde. öyle ki; dağınık saçlarla "dünyanın anasını ben siktim, babası da alkı$ladı" minvalinde adımlamak ya$amı öyle kolay i$ değil. en tâbi haklardan biri olan "tembellik hakkı"nın kullanım limitini geni$ tutmak gerek en ba$ta; pervasız olmak ama kopuk kalmamak, bilmek-yorumlamak ama irdelememek gerek.. birazcık dünyanın anasını sikmek lazım sözüm ona.

walter benjamin yazın literatürüne bu sözcüğü kazandırdığında yusuf atılgan`ın aylak adam`ından bihaberdi elbet.. on the road, her ne kadar bir flanör miti olsa da benim gözümde turist ömer kadar etkili olamadı. ama yine de bu, "türkten flanör planör olmaz ulan, ne o öyle, karı gibin" fikriyatından uzakla$mam için bir neden olamazdı elbette: haksız olmadığımın farkındalığına nailim, çünkü bizden flanör çıkmaz.
-çok $ükür- delikanlımız, aylağımız, serserimiz var bizim. ucuz şarap $i$elerinde balık olan ayya$larımız, zom halde gezen delilerimiz, uçurtmaları elektrik tellerine takılan çocuklarımız falan var. zaten aylaklık bizim içimizde her zaman var: seviyoruz gezmeyi dola$mayı, "uyumuyoruz ulan" demeyi, "ilk uyuyan ibnedir"leri, "alkolizm engellenmez"leri unutamıyoruz. unutmak için hatıra defterlerimizi yakalı çok oldu.

çünkü biz, içimizdeki serserinin sigarasını hâlâ yakamadık. yakamadık.