popomuz arkada ellerimizi yürümek için kullandığımız emekleme anımızdan,babamızın henüz saçına aklar düşmemişken kucağında çekilmiş fotografımız,annemizin peşimizden koşturduğu afacan çocukluğumuz,koca koca dantel yakalarla gözümüzde yaş,burnumuzda salya sümük ilk okul günümüz,gençlik yıllarında arkadaşlarla komik resim verme çabası,ilk sevgilimizle gittiğimiz sahil kenarında çekilen ve daha sonra hep yarıdan kesilecek olan fotograflar ta ki düğün günü çekilenlere kadar...ve hayat sürdükçe devam eden evreler,belki aklımıza gelmeyecek en olmadık anlar siyah beyaz bir fotografta can buluyor bazen,ve bize geçmişimiz olduğunu yaşadığımızı hatırlatıyor.biz öldükten sonrada bizden sonrakilerin bu simayı unutmamaları neler yaşadığımızı nasıl bir hayat sürdüğümüzün en güzel kanıtı oluyor.kimi zaman özlenen sevgilinin hasreti gideriliyor,kimi zamanda en umutsuz anda bize umut veriyor, elbet o mutlu günler geri gelecek diye.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?