küçüklükten bu yana ailesinden, büyüklerinden ’bayramlarda büyüklerin elini öpmek gerek’ laflarını duymuş gencin dramıdır efendim..
el öpmenin zevk verir olması kişiden kişiye değişir durumda olsa dahi bu genç zorunlu hisseder kendisini..
ancak olaylar istediği gibi gelişmeyecektir..
evdeki hesap çarşya her zaman uymaz da denilebilir bu durum için..
neyse efendim, genç bütün efendiliğiyle büyüğü gördüğü birinin -ki genelde hanım teyzeler olur bunlar- elini öpmek amacıyla yaklaşır..
tuttuğu ele dudaklarını götürürken elin birden silkindiğini hisseder..
ve bildiğimiz teyze ,
-aaa ayol ben o kadar yaşlı mıyım?
der..göt gibi kalınır..
evet böyle teyzeler vardır..şaka amacı gütmeden ciddi ciddi bunu yapan teyzeler..
bok gibi hisseder genç kendini..
bir de eve gidince laf işitir, ’aaa çoccum bilmiyo musun müberra teyze hiç hoşlanmaz elinin öpülmesinden kaç kere tembih ettim’ diye..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?