korkunun fayda etmediği şey gene korkudur arkadaşlar. paradoks gibi görünmesine rağmen gerçek budur. bizler dayatılan düzenin "ölümden korkma" haline kurgulandığımız için ölüm bir öcü olarak görünür, keza ecel de öyle.
gerçek esasında hiç de öyle değildir. çünkü ölüm bir son değil aksine bir başlangıçtır. dolayısıyla korkmamız gereken olgu tam tersidir. nasıl yaşayacağımız ya da yaşamaktan nasıl kurtulamayacağımızla alakalı bir durumdur.
şöyle ki: bir gün evinizden çıktınız, okulunuza yahut işe doğru yola koyuldunuz, aniden bir araba çarptı öldünüz! acı değil mi? esasında gülünç, çünkü korktuğunuz ölüm olsaydı bunu hesaplama namına bir mekanizma devreye girerdi. halbuki siz yaşarken belli olgulara sığınamamaktan korkuyorsunuz. içten içe ölümü arzulayarak, yaşamdaki "gelenek"leri hiçe sayarcasına kurtuluşa ermek istiyorsunuz. hakkınız da! sonuçta insanlar yapmadıklarından ya da düşündüklerinden yargılanamazlar. sadece arzularlar.
o yüzden korkunun fayda etmediği olgu yaşamda eksik kalmaktır. kah uzuvsuz, kah sevdiğiniz birini kaybetmenin etkisi... ama ölüm bu işin içinde güzel bir yoldur. dikensiz, acısız ve sade görünerek sizde coşkulu hazlar bırakabilen...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?