ahmet altan

şöyle bir şiiri vardır;

beni , bu eylül öldürecek ...
bir aşk kadar zehirli,bir o.... kadar güzel.
zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.

...sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren...
eski yunan ilahelerinin bağ bozumu rengi solukları kadar ürpertici.
öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
akşam rüzgarları; tene dokunan bir kamçı kadar şehvetlidir.
ben her yıl ölümü ve aşkı bu ayda beklerim.....

ve eylül’ün çıplak ayaklarına bir yazı bırakırım.
eylül sabahları; kılıçlar kadar keskin ışıltılarıyla
tenimi kanatarak uyandırır beni.
ben eylül’e akarım.

bir hüzün gibi akarım ben eylü’le , kanayan bir aşk gibi,
siyah şallara bürünmüş,genç bir ölüm gibi akarım.
sevişerek,ağlayarak ve ölerek akarım ben eylül’e.

her yıl, hep aynı vakitte,geniş bir ırmak gibi
bütün hayatı berrak sularında yıkayarak gelir,
beni ve herşeyi koynuna alarak,
bir meçhule , hüznüyle emzirerek götürür hep.
kadınları ve hüznü eylül’de severim...

keman konçertolarını,
akşam saatlerinde bir bir ışık yangını ile kıpkızıl tüten
yalnız ağaçları,ürkek tebessümleri ve edepsiz kahkahaları severim.
lacivert bir deniz benim ellerimde oynaşır.
sahiller,yaşlı bir kadın gibi kendine terkedilir..
şarkılar,incecik bürümcükten acılar vaad eder her dinleyene ..
bitenin , başlayana dokunduğu yerdir eylül...

onun için yanık yanık tütsü kokar...
onun için değdiği yeri kanatır.
eylül’de aşk, eylül’de acı, eylül’de yalnızlık zordur,
eylül’de her şey zordur, ben eylül’ü onun için severim.

eylül ışıklarında çırılçıplak ruhlar yıkanır ..
herkes , her şeye kapısını aralar ’bir aşk oluverir aşinalık’.
ölüm, kıvırcık saçlarını hayatın göğsüne dokundurur.
aşkı ve ölümü ben hep bu ayda beklerim.
nasıl da mahsun ve nasıl da tehditkardır.
ben eylül’de bütün aşklardan ve ve kadınlardan korkarım...

ben her yıl eylül’ün çıplak ayaklarına bir yazı adarım.
ve ben eylül’e akarım ...
bir hüzün gibi akarım ben eylül’e,
kanayan bir aşk gibi akarım...
siyah şallara bürünmüş bir genç ölüm gibi akarım...