saygı duruşu

popilist zihniyetin bir urunu daha. genelde 1 dakikdayla sinirlandirilmis zaman diliminde put gibi ayakta durmak, hic ses cikarmadan dikilmek. ne oluyor o zaman, mesela olmus kisileri anmak icin yapildiginda gecen hafta arkasindan ettiginiz kufurler sayilmiyor mu? ne yapiyor insanlar o 1 dakika icinde? saniyeleri sayiyor. hatirliyorum, 2. siniftamiydim neydi, ilkokulda bir toren olmustu, ataturk ve silah arkadaslari icin saygi durusuna durulmustu, bende gozlerimi kapatmis, o zamanlari belgesellerden gordugum kadariyla canlandirmaya calisiyor, ve yaptiklari icin icimden tesekkur ediyordum, cunku saygi durusunun boyle bir sey oldugunu zannediyordum. ancak boyle bir durumda mantikli bir aciklamasi olabilirdi yaptigimiz seyin. sonra torenden sonra annem ve ogretmenim niye gozlerimi kapattigimi sordu, bende anlattim. ikisi de kahkaha attilar, annem benimle gurur duydugunu ogretmenimde boyle seylere gerek olmadigini soyledi. aslinda dogru soyluyordu, kimse boyle yapmiyordu, boyle bir gelenek yoktu cunku. o gun anladim saygi duruslarinin ne kadar gereksiz oldugunu. birde saygi duruslarinda guleni azarlama meselesi vardir. 90 lik nineler veya hocalar "vay terbiyesiz sen ataturk’un saygi durusunda nasil gulersin" diye basarlar kalayi. "teyze sen sekilcilikten baska ne yaptin o insan icin bugune kadar?" demez kimse. susar. bugune kadar m.k.a. icin bircok saygi durusunda bulundum, ne oldu simdi, saygi duydugum tescillenmis mi oldu? olen futbolcularin arkasindan saygi durusu oluyor, tamam allah rahmet eylesin ama o adami ne kadar taniyorsun da saygi durusunda bulunuyorsun. ya adam esrarkes se, tecavuzcuyse?