çocukken defalarca okuduğum bu kitap, yıllar sonra tam küçük prens’teki "büyükler" tanımına uyum sağlamak üzereyken tekrar elime geçti, okudum. silkindim. seyahat etme hayallerimi hatırladım, küçük kara balık misali yollara düşmem gerektiğini anladım. harekete geçtim, yollara düştüm. hala daha seyahatler peşindeyim. biraz bezecek, zorluklar karşısında yılacak olduğumda aklıma o geliyor, o aşıp dereleri ulaştıysa okyanusa ben de ulaşabilirim diyorum. idolüm oldu, kafamın içinde yaşıyor ve koltuğuma çöküp oturmaya karar verdiğimde altıma raptiye koyuyor. vicdanım oldu, ben durduğum zaman o da çemkirip duruyor. küçük kara balık’ım, canım benim... hiç bırakmasın beni ve kimseyi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?