10 kasım

atatürk öldü. yüreğimde yaşamıyor. insanın annesi babası falan ölürse yüreğinde yaşamaya devam eder. bir ulusun kuruluş ve kurtuluşunda liderlik etmiş bir asker ve devlet adamı insanların yüreğinde yaşamaz.

içi boşaltılmış büstleri ve heykelleri ile bayrağı atatürk taşıyamaz. 71 sene önce ölmüş ve bize yapmamız gerekenleri satır aralarında da değil bizzat satır satır anlatmış bir lidere daha ne kadar sırtımızı dayayabiliriz?

mezarından kalkıp gelip bugünleri görse der hüngür hüngür ağlarız. atam sen kalk da ben yatam der yine ona bel bağlarız. hayır atatürk kalkmasın yattığı yerden! kemikleri bile kalmamıştır zaten nereye kalkacak! sağlam kafalı, sağlam vücutlu, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür, zeki çevik ve ahlaklı değil miyiz hepimiz? neden o ölmüşken kalksın da sapasağlam biz yatalım? neden sen kalk da ben yatam kolaylığına girişiyoruz? bütün bir 70 milyonluk millet herkes yatacak atatürk kalkıp yerimize çalışacak di mi!

iki boyutlu resimleriyle kandırdınız bizi atatürk’ün. bütün ilkokul hayatım boyunca mustafa kemal’in hayatındaki en önemli şeylerin kargalar olduğunu sanarak büyüdüm. sonra da adının mustafa’yken mustafa kemal olması! aman ne önemli! bu adam kaç dil biliyordu? ömründe hangi kitapları okudu? nelere kafa yordu? zamanının hangi liderlerine gıpta etti? kimi örnek aldı? kimden nefret etti? kime taptı?

yok annesi istememiş de babası bilmemne okuluna yollamış da! bir büyük devlet adamı hatta düşünür için ne basit hayat hikayesi!

içi boşaltılırken kenarları kıyıları boşaltmayı da ihmal etmemişler. atatürk cumhuriyet’i kurdu! yok deve! tek başına mı karar verdi? mesela ne bileyim tayyip erdoğan bugün yatıyor gece ve sabaha diyor ki ben türkiye’ye monarşi kuracağım. arayın basını gelsin. açıklama yapacağım! olabilir mi böyle bir şey?!

nerde arkasındaki kadim türk ordusu? nerde silah arkadaşları dediğimiz paşalar generaller? ya da nerde aksi sesler? cumhuriyeti kim kaybetmiş de biz bulduk efendi diye meclisi inletenler?

cumhuriyet kurmayı da bir kişiye endekslerseniz millet amerikalarda 4 temmuz’da sokaklara dökülürken, burda bir milletin tüm evlatları anası bacısı çoluk çocuğuyla tırnaklarıyla söke söke kazanmış iken bu zaferi, sadece askeri erkan (a nın üstünde inceltme işareti var), mülki idare amirleri, bir kaç sivil toplum örgütü, lise ve ilkoöretim okullarından sabah körü zorla getirilmiş öğrenciler, madalyasını gururla ama bir o kadar da buruklukla taşıyan gaziler bir de mahallede dükkanını erken açmış esnaf katılır 29 ekim törenlerine.

cumhuriyeti biz kurduk sizler yaşatacaksınız derken her 29 ekim’de liselerarası kompozisyon ve resim yarışmalarında klasik topraktaki kan gölüne aksi düşmüş ay yıldızlı resimlerle ve “atam izindeyiz ama izini sürerken köpek gibi burnumuzu yere sürtmekten imtina ediyorduk, o yüzden bir kaç tane alman kurdu ile ingiliz av köpeği aldık. kızmamışsındır herhalde!” temalı yazılarla geçiştirilmesini istememişti herhalde atatürk!

atatürk! sen öldün! bunu uzatmaya, sündürmeye, sürdürmeye gerek yoktur. kurulmuş olanın taşının üstüne bir taş daha eklemediğimiz gibi bazı yerlerde de taş taş üstünde bırakmadığımız için biz beceremedik kalkın gelin siz devam edin diye gelmiş geçmiş devlet adamlarına yalvarmak ayıbı bizim olsun.

sen kalkma atam yatağından! bize senin gibi rahat etmek düşmez! bir millete bir kere liderlik ettin bu sana 7 kat cennette 7 kere hacca gitmiş gibi sevap sağlamıştır zaten eğer vaad edilen buysa. bırak kendi çamurumuzda biz debelenelim. indirt resimlerini heykellerini müzelerden sanat galerilerinden. sanatı ve politikayı ve kutlamaları artık kendi ayaklarımız üzerinde durarak yapalım bir zahmet!

sırtımızı bir 71 sene daha sana dayayarak değil!