beyoğlunda gece

ikindi ustu adli kitabindanbir edip cansever siiri.

bazan soyle dokunakli bir sarki soylenir;
ekseriya filimlerde gordugumuz esmer bir kadin
aydinlik bir sokaktan geciyordur.
yahut da sicacik bir barin icinde,
kumral,cekingen bir oglanin karsisinda
disleri bembeyaz bir ispanyol yahudisi kastanyet caliyordur..

oyle insanlar vardir ki aksamlari
caddelerde korsanlar gibi sicramak ister
dalarlar kapisi acik barlardan birine,
sizarlar gece yarisindan once,
ruyalarinda ceylan gibi kadinlar gorurler.

oyle sokaklar vardir ki beyoglu’nda,
uzaktan los isiklar gibi gorunur;
ufak tefek kadinlar girip cikar o sokaklara,
istanbul batakhanelerinin en kotusudur.

aglayip durur bir kizcagiz kosede,
birkac serserisigara icer agir agir
sarap kokar,cicek kokar evler,
tuhaf birsicaklik yayilir disariya.

bir kere de kucuk bir kahvehanede oturmustum.
canim,kalkip bir seyler icmek istedi.
istanbul batakhaneleri los bir isik gibi gorunuyordu.
insanlar geciyordu dalgin,iyi kalpli,serseri,
hoyrat bir delikanli,sarisin bir kizi caddeye dogru cekiyordu.