kabala

kökünün hz. ibrahim’ e kadar gittiği söylenen musevi mistizmi. tüm mistik öğretilerde olduğu gibi çalışma sahasını insan mevcutiyetinin hakikatleri oluşturur.

yüzyıllar boyunca kabalistler arasında ağızdan ağza geçmiş, her kabalist öğretiye kendinden bir şeyler katarak günümüzde aktarılan haline geitrmiştir. ispanya’ da ibn gabirol isimli bir filozof gizli ve sözlü olan öğretileri bir araya getirmiş, öğreti zohar ( ışığın yolu ) adlı bir kitap ile gün ışığına çıkmıştır. kabala öğretisinin aktarılması ile ilgili ilk sistematik çalışmaları, ispanyadaki müslüman sufilerin tasavvuf felsefesinden etkilenen, bir dini mahkeme hakimi ibn paquda yapmıştır.

kabala öğretisinde, ibrani alfabesinin biçim ve sesleri, gerçekliğin öğeleri olarak kabul edilir. musevi mistiklerine göre ibranice ifade ettiği anlamları fiziksel olarak açıklar: 3 öncü harf vardır; alef ( hava ), mem ( su ) ve şin ( ateş ), bütün potansiyel elementleri içerir. onları izleyen 12 basit harf ise evreni ayakta tutan kutsal enerji için bir kanal görevi görür. kabalada harfler ile gösterilen sözcüklerin değil, harflerin önce geldiğine, harflerin tanrı’nın araçları olduğuna inanılır. bunun sonucu olarak da kabalistler kutsal kitaplerını bir şifre olarak ele alıp, onu bu gözle incelemektedir.