nevrotik sayıklamalar

kopkoyu bir sabaha uyanmak... artik burada olmadigini bilerek gozlerini gun isigina aralamak tahmin ettigimden de zormus. ama ayrimina vardigim baska bir sey daha oldu sen gittikten sonra. meger gitmeler hep ayni yakiyormus insanin canini. gidene kopek gibi asik olsan da, ya da hic sevmesen, artik bitsin zaten desen bile gidenler hep ayni aciyi birakiyormus yurekte. simdi merak ediyorum, acaba baska turlusu yok mudur bu acinin? hani soyle yakan, kavuran, ardindan nefes aldirmayan gidislerden bahsediyorum. size oldu mu hic? ben hatirlamiyorum. demek ki her giden aslinda yeri doldurulabilecek biriymis. demek ki kimseyi kendini sevdigi kadar sevmiyormus insan. oylese sevgili sevgilim, yolun benden en uzak yere kadar acik olsun. umarim gittigin icin mutlu olursun...