çok tanrılı dinler

gunduzleri baska, geceleri baska, yagmurlu gunlerde, gunesli gunlerde baska tanrilara inanilan toplumlarin; gayet de normal hadisesidir.
*
inanisin hangi yolla olacagini, bir tek kisi ya da bir tek inanisa bagli toplum belirleyebilir mi? tek tanrili dinlere mensup toplumlarin icinde dahi digerini hakir gorme durumu varken, elbette, elleriyle yaptiklari putlara tapanlara da laf edilmeden durulmayacaktir.
*
bir sey ya vardir, ya yoktur..

inanmak neden peki?
"varolduguna inaniyorum" demek yerine, "varoldugunu biliyorum" daha dogru bir cumle olsa gerek! kaldi ki; dunya olali beri uzerinde yasayan insanlar da hep korktuklari seylere inanmislardir. kimi toplumlar gunesten, yakici sicakligindan; kimi toplumlar aydan, onun kasvetinden; kimileri simsekten, sesinden vs korktuklari icin onunde egilmek ve hasmetlerindeki gizemlilikleri karsisinda inanmak durumunda kalmislardir. cok enteresan ki; onlar vardilar ve hala daha varlar.. elle tutulamazlar ama gorunuyorlardir.

ne var ki tanri; hangi sekle girerse girsin, daima korkulandir. musluman goruse gore inanilan tanriyi sekillendirebilir miyiz? hayir!! sadece "isimleri"nden, kitaplarindan, icimizdeki inanmak istemekten varoldugunu biliyoruz. oyle bir seyin varligindan duydugumuz rahatlik hissini verdiginden; ilahi adaletine olan sonsuz guvenimizden, o’nun varolmasini istedigimizden varoldugunu varsayiyoruz.

bu nedenle; baska toplumlarin inandiklari seylere laf ederken (ne olursa olsun inandiklari seyler!); kendi inandigimiz tanrinin da diger medeniyetlerce elestirildigi ya da yok sayilabilecegini dusunmek ve ona gore yerli yerinde laflar kullanmak kanimca daha saygilica olacaktir. hele ki hakaret (bir tanriyi osuruk addetmek!) hic de uygun degildir. o medeniyetlerin yasadigi ilkellikleri; henuz hayatlarinda birakin ucak gormeyi, bos bir kibrit kutusunu dahi ellemedikleri dusunulurse; hayatlarinda beyaz insan gormemislerin, gorunce garip ve lezzetli etleri olan bir canli niyetine onlari yedikleri dusunulurse (sozlerin acikligi bellidir!!); bir yildirima, yagmura, gunese ya da elleriyle yaptiklari acayip seylere tapmalari kadar dogal bir sey yoktur.

saygi..
her zaman saygi!