yaran diyaloglar

uykunun en samimi yerinde telefon çalıyor(zıııııırrrrr).
bilinçaltıyla cebelleşilmekte. rüyada yapılmış bir mantık hatası bütün vücudunuza yansımış durumda.telefon sesi zaten rüyaya konu olmuş çoktan. ama telefonun ısrarla çalışı gerçek hayata geri dönmenize neden oluyor güya. ve lakin bilinç olarak hala çok yarımsınız tabi...
- alo!
-x hanım merhaba. ponpanız geldi mi?
o sırada düşünülen şey tam olarak şu: "allhım pompa neydi?" "pompa ne demekti?"
-pompa?
-evet pompa. ben bıdı bıdı sudan arıyorum. pompa vereceklerdi size ama vermemişler.
- haaaaaa. ha?
- pompa diyorum. size kalmamış o gün verememiş arkadaşlar.
bir an için yarım bilinç saçmalıyor ve duruma üzülüyor. kendini dışlanmış gibi hissediyor.
-offff! evet ya vermediler bana pompa. nap’cam ben şimdi?
fakat kadın işini çok ciddiye almış. pompa olayını çözecek.
-merak etmeyin siz. ben hemen halledeceğim o işi.
sonra bir ara bilinç azcık canlıyor ve hatırlıyor ki pompa var evde.
-ya ama benim pompam var ki?
-e vermemişler ya?
of allahım gel de açıkla. mümkün olduğunca en kısa yoldan açıklama yapmak için:
-vardı işte?
-ha tamam o zaman. e peki kart verdiler mi?
düşünülen şey: "kart ne ya?"
- kart. numaranız var mı yani?
bilinç yine sıfır o an:
-ev var bi de cep var.
-hayır abone no.
yine bilinç aşırı saçmalamaya tepkileri kontrol edememeye konuşmayı kendince bir şeylere yormaya başlıyor:
-ayyyyy... offf! vermediler valla. nap’caz peki? niye vermediler ki sanki?
-e bize ulaşabileceğiniz bi numara var mı peki?
-vardır heralde.
-e var tabi de x hanım. sizde var mı diye soruyorum?

- bi’ dakka düşünmem lazım.
-ben anladım. o da yok. tamam x hanım arkadaşlar sizi o gün çok ihmal etmişler.
-yaa. (yarım bilinç bu duruma bir üzülüyor bir üzülüyor). e nap’caz peki?
- ben bu işi hemen çöz’cem siz hiç merak etmeyin.
kadın yaptığı işi ciddiye alırken komikleşiyor. fakat gelen cevap çok daha vahim:
-tamam ama çabuk olun!