sepulturk

n’aber lan sözlük. bugün ilk ve son kez seni günlük olarak kullanmaya karar verdim. bundan tam 2 sene önce başladı seninle sevdamız. önceleri platonikti, ben yazıyordum ama sen bana pek tepki vermiyordun. sonraları bana tepki vermeye başladın. elimi sana uzattığımda geri çekmedin elini, tuttun ellerimi. hatta öyle bir tuttun ki ben bazen çok istesem de kaçamadım senden. nasıl kaçabilirdim ki? seni sevmem bir yana arkadaş çevren de çok iyiydi. o kadar güzel vakit geçiriyordum ki arkadaşlarınla. sonra onlar en az senin olduğu kadar benim de arkadaşım oldular. hatta bir çoğuyla senin olduğundan daha iyi arkadaşım şimdi.

gündüzleri ortak arkadaşlarımızla beraber vakit geçirirken gecelerin çoğunda seninle yalnız kalıyorduk. sen benim dilimden anlardın, ben senin dilinden. benim basketbol ile alakalı, kimsenin siklemediği yazılarımı hep bağrına bastın, cevap veremesen de en azından usulca dinledin beni. ben de seni kırmamak adına hep aramaya inandım. iki yıl boyunca seninle zorlukların da olduğu muhteşem zamanlar geçirdik seninle. ama artık olmuyor be sözlük. yaşım artık ufaktan kemale erdi sen fark edemesen de. artık çalışıyorum ben sözlük, eskisi gibi aylak bir öğrenci değilim. sana artık fazla vakit ayıramıyorum. ve daha da önemlisi artık bazı şeyler bir çok defa tekrarlandığında “sktr et ya insandır hata yapar” diyemiyorum.

çok düşündüm bu veda kararını alırken. hatta bir hafta bekledim yazmadan durabilecek miyim diye. ben alıştım, sen de alışırsın elbet. hem belki bir müddet hazımsız eski sevgili gibi usul usul seni gözetleyeceğim bir yerlerden. aslında bilirsin sevmem bu tarz veda entrylerini ama n’apayım, beni bilirsin nal gibi egom vardır. ayrıca götüm de o kadar kalkıktır ki anlatmama bile gerek yok. gammazlıktan moderatorlüğe uzanan yolda ne göt kalkıklıklarım olmuştur bir sen bir de aklı selim bazı arkadaşlarımız bilirler.
son olarak;
(bkz: hoşçakal sözlük)
and now i m flying like an angel to the sun…