el dayağı yemeyen kendi yumruğunu balyoz sanır

bazı insanlar vardır sohbetleri sevilir, esprileri sevilir.zekidir bu insanlar.e bukadar sevilen huy olunca sizde seversiniz kişiyi mecburen.her zaman yanınızda olsun istersiniz.yalansız ,güzel,dürüst,seviyeli ilişkiniz olsun istersiniz.sonra sergilenen davranışlar karşısında ,verilmeyen değer karşısında aslında karşınızdakine hakettiğinden fazla değer verdiğinizi farkeder bir adım geri atarsınız.bakarsınız etrafta onun gibi çokça insan vardır ama kişi daha önce hep şımartıldığı için ya da kıyaslanmadığı için kendini nimetten saymaktadır.işte böyle durumlarda bu atasözümüz cukkk diye oturur oturması gereken yere.
diğer bir deyişle:
(bkz: el yarrağı görmeyen kendininkini piyade tüfeği zannedermiş)